خدایا! به دل نگیر اگر گاهی " زبانم " از شکرت باز می ایستد...تقصیری ندارد... " قاصر " است کم می اورد در برابر بزرگی ات ... لکنت مبگیرد واژه هایم در برابرت!در دلم اما همیشه ذکر خیرت جاریست...من برای بندگی تو هزارو یک دلیل می خواهم ممنونم که بی چون و چرا برایم خدایی میکنی... 

خدایا! خواستم بگویم تنهایم اما نگاه خندانت مرا شرمگین کرد.چه کسی بهتر از تو... اگر تنهاترین تنها شوم باز هم تو هستی.

به ـــ بعضیـــــــــــا ـــ هم باید گفــد: ببین من مهـــــــــــــره نیستم که هرچی گفتن بگم باشـــــــــــــه... من تاســــــــــــم که هرچی گفتم بگن چشـــــــــــم...

بوی کباب

پرونده ای که اشک قاضی را در آورد
مردی با تسلیم شکوائیه ای به قاضی شورای حل اختلاف گفت: چندی قبل خانه محقر و مخروبه ای رادر چند کیلومتری حاشیه یکی از شهرک های مشهد خریدم اما چون وضعیت مالی مناسبی نداشتم اتاقی راکه گوشه حیاط بود اجاره دادم. مدتی از اجاره منزل نگذشته بود که احساس می کردم فرزندان خردسالم دچار افسردگی شده اند. وقتی از سرکار به خانه می آمدم آن ها از من طلب «کباب» می کردند من که توان خرید «گوشت» را نداشتم هر بار با بهانه ای آن ها را دست به سر می کردم تا این که متوجه شدم هر چند روز یک بار از اتاقی که به اجاره واگذار کرده ام «بوی کباب» می آید و همین موضوع باعث شده تا فرزندانم از من تقاضای کباب بکنند.
شاکی این پرونده ادامه داد: دیگر طاقتم طاق شده بود

+++++++ ادامشوازادامه مطلب بخونيد +++++++

عسل طیب ...چندروز پیش یکی از نوچه هایش را با چاقو زده بودند ، آمده بود مسجد برای فاتحه ی نوچه اش ، از قضا روضه ی قاسم بن الحسن علیهما السلام خوانده میشد ، مرد با آن سبیل چخماقی بزرگش بازی میکرد و به صحبت های مداح گوش می داد ... ، عمو جان آیا من هم شهید می شوم !؟ ... شهادت نزد تو چگونه است ای یادگاربرادر ؟ احلی من العسل ، شیرین تر از عسل... آری تو نیز شهید خواهی شد ! حسین علیهالسلام کمی به فکر فرو رفت و در دل با خودزمزمه میکرد ، قاسم چه قدر زیباست ! چه قدر شبیه برادرم حسن که درود خدا بر اوست می باشد ، آه ای دنیا اوف بر تو ... ،دوباره قلب حسین به درد آمده بود ، یادغربت و مظلومیت برادر تابش را برده بود وبا خود می گفت : قاسم یادگار مجتبی است وسیزده سال بیشتر ندارد ، همان داغ جسم تیر باران شده و جگر پاره پاره شده ی پدرش مرا کافی است ! ای دنیا اوف بر تو که دوستان تو کرمی ترین مردم زمان را به غریبترین مبدل کردند ... ...روزعاشورا نگاه برادر زاده و عمو به هم گره خورد ، انگار لحظه ای کربلا تبدیل به مدینه شد ، عطر یاس به مشام می رسید ، زرهای اندازه او نبود !... شاید تقدیر پدر وپسر یکی باشد ، دشمن از دیدن جسم کوچک ولطیف او زبان به نیش گشود ، نوجوان قسم خورد ، به خدا قسم علمدار سپاه کفر راخواهم انداخت ... علمداری که در پشت سپاه پناه گرفته بود بر زمین افتاد ، صدای الله اکبر استاد قاسم بلند شد ، آفرین قاسم جان عمویت عباس فدای تو شود... دشمن وامانده او را دوره کرد ... نبرد یک به صد، عادلانه نبود ؟! اما چه می شود کرد زمانه زمانه نامردیست ... طیب که مرام هایش هنوز نگذاشته بود خلافهایش مردی و مردانگی را به کلی از یادش ببرد ، فریاد کشید................

#ادامه در ادامه ي مطلب #